รีวิว สาธุ 2 (Netflix) ภาคต่อที่ตีบตันไอเดียจนพาเรื่องมาถึงทางตันเอง

ภาคต่อที่ดำเนินเรื่องต่อจากตอนจบทันที หลังโดน สจ.เอ๋ ข่มขู่บังคับให้มาร่วมงานด้วย วินกับเกมถูกสั่งให้สร้างโปรเจ็กต์ระดมทุนสร้างโรงพยาบาล 1 พันล้านบาทภายใน 6 เดือน ส่วนเดียร์ที่หนีรอดไปได้ก็พยายามเริ่มต้นธุรกิจสะอาดของตัวเองด้วยการเปิดคอร์สบำบัดจิต โดยมีอดีตพระดลหวนกลับเข้ามาในชีวิตของเธออีกครั้ง

พูดตรงๆ ว่าซีรีส์นี้มีวัตถุดิบจากเรื่องจริงเหลือเฟือที่จะเอามาสร้างเป็นซีซั่น 2 3 4 ได้สบาย ผู้ชมก็คงคิดแบบนี้เช่นกันเมื่อข่าวพระฉาวใหญ่โตขึ้นทุกวัน แต่ไม่รู้ว่าเพราะผู้สร้างกลัวการหยิบเรื่องจริงมาทำหรืออย่างไร เพราะตั้งแต่ซีซั่นแรกที่ว่าแรงแล้วก็ยังเบาเมื่อเทียบกับของจริง และก็ไม่ได้ถูกแบนใดๆ ด้วยเพราะเป็นงานลง Netflix ซึ่งซีซั่น 2 นี้จากที่คาดกันว่าจะต่อยอดเรื่องราววงการศาสนาให้ใหญ่โตขึ้นเรื่อยๆ ตามที่ตัวอย่างโปรโมทออกมา แต่ซีรีส์กลับลดขนาดตัวเองลงเป็นแค่เรื่องราวพื้นๆ ธรรมดาในทุกประเด็นที่หยิบจับมาขยายเป็นเรื่องราว

เส้นเรื่องการหากินกับบุญในซีซั่นนี้เปิดโปรเจ็กต์มาใหญ่โตด้วยมุกระดมทุนผ่านการซื้อใบโพธิ์ 3 ระดับเหมือนเป็นไอเทมราคาบุญที่แตกต่างกัน มีเว็บไซต์ที่เช็คเชื่อมต่อกับบุญที่ทำได้เพื่อจูงใจคนมาทำบุญ ซึ่งไอเดียค่อนข้างดีในตอนแรก แต่ซีรีส์กลับไม่สามารถทำให้เส้นเรื่องนี้กลายเป็นของสดใหม่ได้เลย รายละเอียดจืดชืดตั้งแต่ต้นจนจบ มุกการโปรโมทเรียกคนมาทำบุญก็น่าเบื่อ ตั้งแต่การซื้อหวยที่ถูกแล้วมาแจกคนถ่ายรูปสร้างภาพ ไปจนถึงการระดมดาราหนุ่มหล่อมาบวชเรียกแฟนคลับมาสร้างกระแส ซึ่งทั้งเรื่องมีแค่นี้จริงๆ แล้วก็เป็นแค่ฉากสั้นๆ ไม่กี่นาที ทำให้เห็นว่าผู้สร้างเหมือนหมดมุกไอเดีย ทั้งๆ ที่มันไม่ควรจะตันได้เลย

ในช่วงโปรเจ็กต์ทำบุญนี้ก็มีเรื่องราวการปั้นพระเอกชัยให้เป็นไอดอลประจำวัดร่วมไปด้วย ซึ่งสืบต่อมาจากพระดลในซีซั่นก่อน ผู้ชมรู้อยู่แล้วว่าพระเอกชัยคือคนฆ่าหลวงพ่อวัดในภาคก่อน แต่ซีรีส์แค่หยิบจับมุกเล็กๆ น้อยๆ ของพระอินฟลูที่เห็นในชีวิตจริงมาเล่นเท่านั้น อย่างการไปออกอีเวนต์อวยพรนักมวย การมีผู้จัดการส่วนตัวคอยหาคิวรับงานออกสื่อ ซึ่งเรื่องแทบไม่ได้ใช้ประโยชน์อะไรจากตรงนี้ แค่ใส่ปมเรื่องการฆ่าเจ้าอาวาสไว้เพื่อเป็นอุปสรรคในตอนท้ายเท่านั้นเอง ซึ่งก็ดูเกินจริงไปมากกับพระฆาตกรที่ได้เป็นเจ้าอาวาสแบบนั้น

ซีรีส์เสียเวลาในเส้นเรื่องนี้อย่างจืดชืดไป 6 ตอน ก่อนจะพลิกผันให้โปรเจ็กต์สะดุด แล้วใช้เวลาที่เหลือเป็นช่วงหาทางหลบหนีของวินกับเกม โดยมีเดียร์กับดลเข้ามาเกี่ยวข้องในภายหลัง ซึ่งช่วงนี้ยิ่งแย่เข้าไปอีกเมื่อแผนการแต่ละอย่างเข้าขั้นห่วย มีช่องโหว่มากมาย ยังมีความพยายามให้แผนผิดพลาดเพื่อสร้างซีนลุ้นระทึก แต่กลับดูทื่อๆ ไม่สมเหตุผลหลายอย่าง ทั้งการตัดสินใจของตัวละครแต่ละตัว ทั้งฝ่ายตัวเอกและฝ่ายตัวร้ายดูโง่ๆ กันไปหมดกับบทบาทที่ไม่สมจริง อย่างมุกยิงกันเองจนตายหมด ซึ่งช่วงนี้คือการเดินเรื่องเพื่อหาทางจบเพราะไปต่อไม่ไหวแล้ว มากกว่าจะเป็นไคลแมกซ์ที่ลุ้นระทึกคลี่คลายเรื่องราวทั้งหมด

แต่สิ่งที่แย่ที่สุดคือฉากจบที่ทำลายทุกอย่างที่วางไว้ ด้วยแนวเรียลๆ เหมือนในชีวิตจริง ผมเข้าใจเจตนาของผู้สร้างที่ต้องการให้ซีรีส์สะท้อนว่าเรื่องราวจริงไม่ได้เป็นภาพขาวหรือดำ ธรรมะไม่จำเป็นต้องชนะอธรรมเสมอไป ตัวละครในเรื่องล้วนดำๆ เทาๆ กันหมด เรื่องจึงไม่สามารถจบแบบแฮปปี้เอนดิ้งได้ แต่การที่บทตั้งใจให้ตัวละครพบจุดจบเพื่อส่งผลกระทบไปยังตัวละครทั้งหมดกลับดูแย่ ออกมาเป็นฉากเรียกดราม่าสะเทือนใจแบบทื่อๆ แม้จะพยายามใส่เหตุผลว่าทำไม แต่ซีรีส์สามารถออกแบบให้เรื่องราวไปพบจุดจบแบบดาร์คผ่านกฎหมายได้อยู่แล้ว หรือช่วงกลางเรื่องที่มีคนทำบุญเพื่อหวังไปสวรรค์จนตัดสินใจผิดพลาดในชีวิต ทำให้ตัวละครต้องฉุกคิดว่าสิ่งที่ตัวเองทำกำลังทำร้ายสังคมอย่างร้ายแรง ซีรีส์สามารถใช้ช่วงนี้มาเป็นช่วงท้ายได้เพราะรุนแรงกว่าและให้บทเรียนกับตัวละครได้ดีพอแล้ว โดยไม่จำเป็นต้องปิดฉากจบแบบนี้เลย (แต่ก็ยังดีที่ซีรีส์เลือกทางนี้มากกว่าแฮปปี้เอนดิ้ง)

สิ่งที่ซีรีส์พยายามทำได้ดี แม้จะไม่ดีมาก คือการเล่าเรื่องของเดียร์ที่แตกต่างออกไป เดียร์พยายามใช้ชีวิตในทางสะอาดเพื่อชำระความผิดที่เคยก่อไว้ โดยเปิดคอร์สบำบัดจิตที่มีอดีตพระดลมาช่วย เรื่องราวของทั้งคู่แยกขาดจากเรื่องของวินเกมไปเลย มีเข้ามาเกี่ยวแค่ตอนท้าย ซึ่งซีรีส์พยายามให้เห็นปัญหาของธุรกิจที่พวกเขาทำ แม้เจตนาจะดีแต่ก็ไม่ดีพอกับความรับผิดชอบที่ต้องมี และกรณีดลที่ต้องออกมาเผชิญกับโลกการทำงานจริงที่ลำบากกว่าการเป็นพระมาก ทำให้เรื่องเหมือนสร้างภาพชีวิตพระจริงๆ ที่หลุดออกจากวงการสงฆ์แล้วตกระกำลำบาก ชื่อเสียงทุกอย่างหมดไป ความรู้ติดตัวในการเอาตัวรอดก็แทบไม่มี ทำให้เป็นได้แค่พนักงานในโกดังสินค้า ก่อนจะมาพบกับเดียร์แล้วใช้สกิลพระในอดีตมาทำเงิน ซึ่งซีรีส์ก็ไม่ได้ทำให้มันสวยหรู ดลยังต้องพบกับปัญหาการตัดสินใจที่ผิดกับเดียร์ต่อมา โดยเฉพาะความรู้สึกที่เขาหลงรักเดียร์ก็ยังมีอยู่ ปั๊บ พัฒน์ชัย ภักดีสู่สุข ยังเล่นบทนี้ได้อย่างคงเส้นคงวาและเป็นตัวละครที่ยังคงน่าติดตามชีวิตของเขาเหมือนซีซั่นแรกอยู่ไม่น้อย แม้จะเรียบๆ ไม่หวือหวาก็ตาม

อีกสิ่งที่เห็นซีรีส์พยายามใส่เข้ามาอย่างมากคือเบื้องหลังชีวิตครอบครัวของ สจ.เอ๋ ซึ่งตัวนักแสดง โดนัท มนัสนันท์ พันเลิศวงศ์สกุล เล่นได้อย่างเข้าถึงบทบาทนักการเมืองผู้มีอิทธิพลในท้องถิ่นมาก ต้องให้คะแนนเต็มกับการแสดงที่แสร้งเป็นคนดีต่อหน้าสังคม แต่เบื้องหลังโหดร้ายเน่าเฟะสุดๆ สีหน้าท่าทางอารมณ์เฟคๆ ของเธอคือจุดที่ทำให้เห็นว่าเธอมีปัญหาทางจิต ซีรีส์พยายามลงลึกว่า สจ.เอ๋ เป็นคนแบบนี้ได้อย่างไรผ่านพ่อที่เป็นอดีต สส. และพ่อก็มีปัญหากับเธอเนื่องจากเป็นผู้หญิง มีน้องชายที่ทำตัวเหลวแหลกแต่พ่อรักมาเป็นปมที่ทำให้เธอยิ่งเจ็บแค้นใจกับความสัมพันธ์ในตระกูลผู้มีอิทธิพลผ่านการเมืองท้องถิ่น จนมาคิดทำโปรเจ็กต์นี้เพื่อสร้างผลงานของตัวเอง แต่ก็ยังไม่วายถูกพ่อเข้ามาช่วงชิงไป ซึ่งเนื้อเรื่องช่วงของ สจ.เอ๋ ถือว่าดี และถูกนำมาผูกกับเรื่องราวพ่อของวินที่ทิ้งไว้ในตอนจบซีซั่นแรก เพียงแต่ด้วยโครงเรื่องที่ไม่ดีพอ ทำให้สุดท้ายเรื่องราวทั้งหมดจบลงแบบค้างคาในตอนท้าย ซึ่งไม่ได้ดีพอกับเรื่องราวที่ปูมาตลอด

สรุป

ภาคต่อที่น่าผิดหวังมาก เมื่อมีวัตถุดิบมากมายในโลกจริงที่หยิบมาใช้สร้างเรื่องต่อให้ขยายใหญ่โตได้ แต่ซีรีส์กลับเลือกเดินเข้าสู่ทางตันด้วยตัวเอง การเดินเรื่องแทบทุกอย่างมีแต่ความน่าเบื่อ เริ่มตั้งแต่ไอเดียโปรเจ็กต์หากินกับศาสนาที่เปิดเรื่องมาดี แต่ไปต่อลงลึกในรายละเอียดให้สนุกตื่นเต้นไม่ได้ ไม่มีความสดใหม่ต่อยอดจากตอนเปิดเรื่องเลย เรื่องพระเอกชัยก็ใส่มาแบบตั้งใจให้มาแทนพระดล แต่ก็เหมือนกันคือไม่มีความสดใหม่ในแง่การปั้นพระไอดอลเลยสักนิด ซีรีส์เสียเวลาไป 6 ตอนเพื่อเล่าเรื่องโปรเจ็กต์บุญอย่างจืดชืด ก่อนที่ 2 ตอนที่เหลือจะเป็นช่วงพยายามหาทางหลุดจากอำนาจนักการเมืองท้องถิ่น แต่ก็ไม่ได้สนุกลุ้นระทึก เหตุการณ์ช่วงนี้มีแต่ช่องโหว่ บทไม่สมเหตุผลกับการตัดสินใจของตัวละครทั้งสองฝ่าย

สิ่งที่ยังพอมีดีคือเส้นเรื่องของอดีตพระดลกับเดียร์ที่พยายามไปทางสะอาดแยกออกไป แต่ก็ต้องพบกับอุปสรรคจากความตั้งใจดีในโลกที่ทุกอย่างไม่ง่าย โดยดลยังมีความรู้สึกเดิมกับเดียร์ แต่ซ่อนมันไว้ภายใต้การแสดงที่ยังเล่นได้ดีมาก

นอกจากนี้การเล่าเรื่องลงลึกถึงชีวิตของ สจ.เอ๋ ในครอบครัวนักการเมืองท้องถิ่นที่ขัดแย้งกันเอง และเป็นเหตุให้เธอกลายเป็นนักการเมืองแบบนี้จากต้นแบบที่พ่อครอบงำมาตลอด โดนัทในบทนี้ตีบทแตกมาก ด้วยสีหน้าท่าทางที่เฟคแบบสุดๆ แต่ก็ดูชั่วร้ายน่ากลัวแบบผู้มีอิทธิพล แต่น่าเสียดายที่ภาพรวมของเรื่องไม่ดีพอ ทำให้พาร์ทการเมืองก็มีปัญหาจากบทเหมือนกัน

และด้วยตอนจบที่ผู้สร้างเลือกทางเรียลๆ ไม่แฮปปี้เอนดิ้ง ก็ทำให้เป็นฉากจบที่แอบมีปัญหาในตัว มันเป็นดราม่าที่ออกมาทื่อๆ มากกับหลายตัวละคร แม้จะเข้าใจเจตนาของผู้สร้างก็ตาม โดยรวมถือว่าน่าผิดหวังมาก เหมาะสำหรับคนที่อยากดูเพื่อปิดจบเท่านั้นจริงๆ